Jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli Warszawy wzniesiono w 1644 roku. Władysław IV Waza chciał w ten sposób uczcić pamięć swojego ojca Zygmunta III Wazy. Pomnik umieszczono przed Bramą Krakowską, która była niezwykle istotnym węzłem komunikacyjnym stolicy.
Postać króla w koronie z szablą i krzyżem w ręku ma 275 cm wysokości, a cały pomnik 22 metry wysokości. Najczęściej podziwiany jest z perspektywy Placu Zamkowego, co uniemożliwia spojrzenie Zygmuntowi w odlane z brązu oczy.
Projekt wzniesienia pomnika wywołał konflikt z nuncjuszem apostolskim w Polsce. Zgodnie z tradycją pomniki do tego czasu wznoszono wyłącznie na cześć Matki Boskiej, Jezusa Chrystusa i świętych. Kolumna Zygmunta stała się pierwszym świeckim pomnikiem w Warszawie.
[smartslider3 slider=15]
Uszkodzony w Powstaniu Warszawski podczas odbudowy Warszawy pomnik przesunięto o 6 metrów w kierunku północno wschodnim, co było związane z budową trasy W-Z.
Loty na Placu Zamkowym w Rejonie Ograniczeń Lotów ROL48 wykonano za zgodą Służby Ochrony Państwa.