Cmentarz powstał w latach 1949-1950 dla żołnierzy radzieckich 1 Frontu Białoruskiego, którzy zginęli w latach 1944-1945 w walkach o Warszawę. Pochowano tu 21468 osób, których prochy ekshumowano i przeniesiono z innych cmentarzy lub tymczasowych mogił. Wśród pochowanych byli Białorusini, Rosjanie, Kazachowie, Ukraińcy oraz przedstawiciele innych narodowości, służący między innymi w następujących jednostkach: 8 Armia Gwardii, 28, 47, 48, 65, 69 oraz 70 Armia, 2 Armia Pancerna Grupy Kawalerii Zmechanizowanej, 6 i 16 Armia Lotnicza, 46 Korpus Strzelecki, 2 i 7 Korpus Kawalerii oraz 1 Korpus Pancerny Gwardii.
Cmentarz został zaprojektowany przez Bohdana Lacherta – znanego między innymi z opracowania pierwszego projektu dzielnicy Muranów – oraz Władysława Niemirskiego, odpowiadającego za zieleń.
Centralna aleja cmentarza prowadzi przez trzy tarasy do obelisku o wysokości 21 metrów. Przed nim znajdują się rzeźby Bohaterstwo (Jerzy Jarnuszkiewicz) i Ofiarność(Stanisław Lisowski). Wzdłuż alei głównej znajduje się 138 grobów znanych z nazwiska oficerów i Bohaterów Związku Radzieckiego. Łącznie na cmentarzu żołnierzy pogrzebano w 834 mogiłach, z których 294 to groby indywidualne. Nekropolia zajmuje powierzchnię 19.2 ha.
Za projekt Mauzoleum Żołnierzy Armii Radzieckiej w Warszawie architekt Bohdan Lachert z zespołem otrzymali w 1950 roku Państwową Nagrodę Artystyczną pierwszego stopnia, która obok prestiżu oznaczała sporą kwotę pieniędzy. Niestety, tuż przed jej odbiorem władze wprowadzają reformę walutową. W ciągu kilku zaledwie dni pieniądze w bankach wymieniano w proporcjach 100 zł starych na 3 zł nowe, a gotówkę w stosunku 100 zł starych na 1 zł nowy. Architekt interweniuje u władz i nagroda zostaje wypłacona po korzystniejszym kursie.
Cmentarz znajduje się przy ulicy Żwirki i Wigury 51.