Niszczejąca grecka wioska olimpijska w Atenach

Płyną już ponad półtorej minuty. Trzeci nawrót. Australijka Petria Thomas prowadzi. Ale Polka przyspiesza i na metę dociera jako pierwsza z czasem 2 minuty 6 sekund i 5 setnych. Mamy medal. Trzeci medal Otylii Jędrzejczak na tych igrzyskach i pierwszy złoty w historii polskiego pływania. Przemysław Babiarz w Telewizji Polskiej komentuje soczyście, dopiero przy powtórce odzyska oddech. Jest 18 sierpnia 2004 roku trwają XXVIII Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach.
Stolica Grecji została wybrana jako organizator igrzysk w 1997 roku na sesji MKOl w Lozannie. Przygotowania trwały wiele lat, ale tuż przed rozpoczęciem imprezy nadal trwały prace na wielu obiektach. Nie wszystko udało się zrealizować. Nie zdążono na przykład z budową dachu pływalni olimpijskiej. Nigdy póżniej już go nie dokończono.

Minęło ponad 14 lat. Jesteśmy w wiosce olimpijskiej, przy basenie, w którym Otylia Jędrzejczak wywalczyła złoto na 200 metrów stylem motylkowym. Jest czynny. Można wskoczyć i sobie popływać.

Pobliski basen z wieżą do skoków do wody, basen do konkurencji pływania synchronicznego i inne są w stanie nieco gorszym. Trybuny się sypią. Trzeba uważać, gdzie stawia się stopę.

Wioska olimpijska w Atenach robi wrażenie niezwykłe. Ogromny teren jest łatwo dostępny. Można tu spacerować do woli. Część obiektów zaprojektowanych przez jednego z najwybitniejszych architektów na świata – Santiago Calatravę – jest nadal użytkowana (zobacz też projekt Oculus Calatravy w Nowym Jorku).

Zero kontroli. Człowiek wchodzi w jakieś wąskie przejście, a tam kilkudziesięciometrowy korytarz. Na jego końcu hala na kilka tysięcy osób i basen. W zasadzie można by ubrać kąpielówki i sobie popływać. Jakieś kasy przed wejściem? Bramki? Nic z tych rzeczy. Są szatnie, łazienki, trybuny, stanowiska komentatorskie.

Krytych basenów jest więcej. Jest też welodrom, hale do koszykówki, sportów walki i innych dyscyplin.

Kilkaset metrów dalej mamy Stadion Olimpijski z dachem zaprojektowanym przez Calatravę. Otoczenie wygląda tak sobie. Idziemy dalej, nie jest lepiej.

Aż tu nagle jakieś wozy transmisyjne. Jacyś panowie pilnują, by nikt nie wszedł na teren, z którego wychodzimy. Rozwiązujemy zagadkę: za sześć godzin odbędzie się tutaj mecz Ligi Mistrzów: AEK Ateny – Bayern Monachium.

Wieczorem dowiemy się, że wygrał Bayern, a Lewandowski strzelił bramkę.