Bazylika Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku to największe sanktuarium maryjne na świecie. Każdego roku odwiedza je więcej osób niż Lourdes, Fatimę, Częstochowę i kilka Licheni łącznie, choć dla osób wierzących takie statystyki nie mają sensu. Dla niewierzących tym bardziej. Bez wątpienia Bazylika Matki Bożej z Guadalupe to bardzo ważne miejsce na mapie Meksyku, w którym katolicyzm – choć przesiąknięty tradycjami indiańskimi – jest dominującym wyznaniem. Dość powiedzieć, że hasło Juan Pablo II w ustach turystów z Polski odwiedzających Meksyk sprawia, że spada cena wielu produktów i usług. Kod zniżkowy międzynarodówki JP2.
Pierwszy kościół, jaki tu zbudowano był skromny. W 1709 roku ukończono starą bazylikę z czterema wieżami i czterdziestometrową kopułą. Do lat siedemdziesiątych na ołtarzu stał w niej złoty relikwiarz z płaszczem Juana Diego.
W latach 1974-1976 wybudowano nową bazylikę w kształcie okrągłego namiotu. Budowla ma 42 metry wysokości i jakieś 100 metrów średnicy. Obraz Matki Boskiej jest widoczny z każdego miejsca w kościele, a bezpośrednio pod nim jest ruchomy chodnik, dzięki któremu każdy może być blisko, ale na chwilę.
Na wielkim placu przed bazyliką znajduje się między innymi dzwonnica z różnymi zegarami, oddający różne sposoby pomiaru czasu. Mamy tu zegar klasyczny, astronomiczny, słoneczny oraz aztecki zegar księżycowy.
Podobnie jak przed katedrą w Mexico City, przy bazylice znajduje się pomnik Jana Pawła II, który tu bywał nie raz, między innymi ogłaszając w 1990 Juana Diego błogosławionym. W 2002 Juan Diego został kanonizowany.
Wokół kwitnie handel dewocjonaliami, a figurami Matki Boskiej w szczególności.
Objawienie w Guadalupe
W bazylice znajduje się obraz Marii, która miała objawić się Aztekowi Juanowi Diego Cuauhtlatoatzinowi na wzgórzu Tepeyac. Biskup, który nie uwierzył Juanowi Diego zażądał przekonującego dowodu. Maryja poleciła zerwać kwoty na wzgórzu, z których ułożyła bukiet, a następnie poleciła osłonić go płaszczem – tilmą – i zawieść niedogarkowi na biskupim tronie. Gdy ten to zrobił, na tkaninie tilmy biskup ujrzał niezwykły oraz Maryi. Popłakał się i uwierzył, a w zdarzeniu uczestniczyło kilku świadków. Następnie biskup spełnił życzenie Maryi i wybudował świątynię, do której przeniósł niezwykły obraz.
Nazwa Matka Boża z Guadalupe najpewniej pochodzi z języka nahuati – coatlaxopueh oznacza kogoś kto depcze węża. Inna interpretacja związana jest z pierwotną świątynią poświęconą Matce Bożej z Guadalupe w hiszpańskiej Estremadurze i językiem arabskim, w którym nazwa mogła oznaczać Wilczą rzeką lub Rzekę Miłości.
Obraz Matki Bożej z Guadalupe
Wizerunek Matki Boskiej z Guadalupe ma wymiary 195 na 105 centymetrów. Badania obrazu wykazały brak śladów pędzla ani jakiegokolwiek gruntowania tkaniny. Włókna nie zawierają barwników mineralnych roślinnych ani zwierzęcych. W źrenicach Matki Boskiej występuje odbicie potrójne, właściwe organizmom żywym. Indiańskie płótno z agawy, na którym namalowano obraz, może przetrwać najwyżej 20 lat. To wszystko sprawia, że wizerunkowi namalowanemu w 1556 roku przypisuje się cechy nadnaturalne, choć – jak to wśród naukowców bywa – są tacy, którzy to racjonalizują inaczej.
Czytaj także o Meksyku: Meksyk na własną rękę
Półwysep Jukatan: Cenotes, zwiedzanie Chichén Itzá, plaże i nurkowanie w Meksyku
Stolica i okolice: Mexico City – stolica Meksyku, Lot balonem nad Teotihuacán, Bazylika Matki Boskiej z Guadalupe
oraz latanie dronem w Meksyku
