Model samolotu Piper Cub J-3

W 1939 roku jako podstawowy samolot szkolenia w ramach fundowanego przez rząd Stanów Zjednoczonych programu szkolenia pilotów cywilnych pod nazwą Civilian Pilot Training Program wybrano maszynę Piper Cub J-3. Maszyna zdobyła niezwykłą popularność, którą cieszy się do dziś.

Piper Cub J-3 to dwumiejscowy górnopłat w układzie tandem ze stałym podwoziem. Jego historia sięga roku 1930, kiedy to oblatano lekki samolot Taylor E-2 Cub. W kolejnych latach powstawały różne wersje tego płatowca. W 1936 rozpoczęto produkcję modelu Taylor J-2 Cub, a w 1937 zmieniono jego nazwę na Piper Cub J-2. W 1939 powstała ulepszona wersja J-3.

Od 1941 lotnictwo Stanów Zjednoczonych wykorzystywało samolot Piper Cub J-3 jako samolot łącznikowy. Po zakończeniu wojny 142 samoloty tego typu w różnych wersjach zostały zakupione przez Polskę z amerykańskiego demobilu. Były wykorzystywane między innymi w aeroklubach i poddawane wielu remontom i udoskonaleniom.

Model zbudowałem w oparciu o plany w skali 1/6. Konstrukcja została wykonana głównie z drewna balsa i sklejki – wręgi kadłuba i żebra skrzydeł wyplotowano laserowo. Podwozie metalowe ze sprężynami. Dla mocowania skrzydeł wykorzystano rurki węglowe.

Jako napęd Piper Cuba wybrałem elektryczny silnik outrunner 600KV, czyli dający 600 obrotów na minutę z każdego pojedynczego volta napięcia w zestawie ze śmigłem 13×4.7. Model został przygotowany pod aparaturę 4-kanałową: oprócz sterowania silnikiem, serwomechanizmy obsługują stery wysokości i kierunku oraz lotki.

Zmontowany model bez poszycia umożliwia weryfikację wszystkich połączeń oraz sterowania. Dostęp do akumulatora oraz regulatora silnika dostępny jest poprzez zdejmowaną klapkę pod kadłubem.

Slide 1

Piper Cub J-3 bez poszycia

Oryginał

Kadłub oryginalnego Piper Cub spawany był z rur stalowych, skrzydła wykonano z drewna i duralu.

Model

Model wykonany ze sklejki i balsy, z metalowymi zastrzałami i podwoziem. Pokrywa silnika wykonana z tworzywa sztucznego.

Cywilne egzemplarze Piper Cuba malowane były na żółto z czarną strzałą na burcie kadłuba i kultowym niedźwiadkiem na stateczniku pionowym.
Po rozmontowaniu modelu możliwe rozpocząłem prace nad poszyciem i malowaniem. Podwozie i zastrzały zostały pokryte farbami Tamiya, pokrycie stanowi folia Oracover w kolorze cub yellow.

Tylne kółko skrętne samolotu jest zintegrowane ze sterem kierunku. Podwozie główne z dużymi kołami amortyzowane jest przez sprężyny, więc start i lądowanie będą możliwe także z pasa porośniętego trawą.

Slide 1

Piper Cub J-3 gotowy do lotu

Model w skali 1:6

Rozpiętość: 1800 mm
Długość: 1150 mm
Masa: 3000~3200 g
Silnik: 600 KV
Śmigło: 13 x 4.7

Na koniec pozostaje dostrojenie regulatora silnika i skonfigurowanie trybu fail safe: po utracie zasięgu aparatury zdalnego sterowania odcięcie zasilania silnika i ster lekko w bok.

Samolot jest wyważony.
Programowanie aparatury będzie do zrobienia już na lotnisku. Symetryczne wychylenia lotek na skrzydłach powodują niepożądany efekt w postaci obrotu samolotu wokół osi pionowej. Lotka wychylająca się w dół indukuje większy opór aerodynamiczny niż lotka wychylona w górę. Różnicowe wychylenie lotek polega na niesymetrycznym ich wychylaniu. Kąt wychylania lotki w dół powinien być mniejszy od kąta wychylania lotki w górę na drugim skrzydle. Dzięki temu indukowane siły korzystnie wpływają na wykonywanie zakrętów.
Maksymalne wychylenia powierzchni sterowych oraz krzywa zwiększania obrotów silnika to także kwestie do wyregulowania podczas pierwszych lotów.

Po podłączeniu akumulatora litowo-polimerowego model samolotu Piper Cub J-3 jest RTF.
Ready To Fly!